تو خود
چشمه صد غزل در منی
بگو
با کدامین غزل آرمت؟
تو باشی
غم از جان و دل میرود
بگو
بر کدامین غمم بارمت؟
تو همچون گلی
خانهام همچو باغ
شود تا که در
باغ خود کارمت؟
تو دانی،
خدا داند و عامی
که از جان و دل
دوست میدارمت..
|
*| نوشته شده در چهارشنبه 89/8/12 و ساعت 2:27 عصر توسط
مهرناز |
نظرات ( )