پروردگارم...

به من بیاموز که انسان شریف است و انسانیت ماندنی...

به من توفیق ده که شرافت انسانی را به تمناهای نفس دنیازده وانگذارم
خداوندا به من آن شکیبایی را عطا کن

که تا زنده ام بدانم که جوانمردی، سرمایه نخست راه انسانیت است...

بدون آن به هیچ سرمایه ای نخواهم رسید...

به من بیاموز که حتی در تیرگی دلهای کینه توز نیز،گوهر مهربانی تو نهفته است

خدایا به من توفیق ده که یابنده گوهر مهربانی از دل تاریکی باشم!

پروردگارا ، به من آموختی که عشق مسیر پیروزی است...

 به من توفیق ده تا دوست بدارم

و ... پیوسته عاشق بمانم

آمین...

دوستت دارم

نگاهت آویخته است

بر کنار تمام سایه‌های خیالم

چشمانت همچنان مرا می‌کاود

به انتظار آفتاب

نگاهت آفتابیست،

چشمانت دنیایی که آفتاب در آن می درخشد ...

یاد نگاهت با من است هر جا که باشم

دوستت دارم ...تقدیم به عشقم با همه احساسم...

به تو می اندیشم و به رویاهایت و غم دیروزی

با همه دلتنگی

خنده هایت همه آرامش بود

تو پیام آور شادی بودی

و در آن تاریکی

چشمهایت روشن,گویی از جنس بلور

گونه هایت همه سرخ و نگاهت گیرا

همه را خوب به خاطر دارم

تو بدان

باور کن

روشنی ها با توست

من به ایمان تو ایمان دارم

به تو می اندیشم

و به رویاهایت

و سرانجام سپید

تا ابد خواهم ماند

رفتنی نیست مرا....!!!

سلام دوستای خوووووووووووووبم

خوبین؟؟؟؟

میخواستم یه چیزی بگم...

به خاطر ارزش و احترامی که برای تک تکتون قائلم...

 و با اینکه خودم زیاد مشتاق نیستم رنگ نوشته هامو از اینجا به بعد عوض میکنم

چون رضایت شما دوستای خوبم برام خیلی مهمه

به نظر خودم با رنگ سفید قشنگ تره

یه کمم درشت کردم فونت رو شاید بهتر شه اما نشد

از اینجا به بعد بخاطر دوستای خوبم عمل میکنم

دوستتون داااااااااارم

شاد باشین

ای که موج نفست می بردم تا بودن 

ای سکوتت دل من را نجوا

چقدر پاکی تو

و چه خاموش و روان

نقطه ی آغازی تو برای بودن و ماندن

تو که آیینه ی آبی وجودم هستی

تو که تفسیر کلامم

تو که مقصود دعایم هستی

و تو که

سنگ صبور دل آشفته و شیدای منی

ای که امواج پریشان به تو تعظیم کنند

لهجه ی نیلوفری تو مال من و

دل آبی و ساده ام از آن تو باد

سخنی می گویم با زبانی خاموش

و نگاهی خیره

ای که در ظلمت شبهای دلم مهمانی

و چه بزمی بر پاست

در دل کوچک من

بزم شادی و شعف

بزم نیلوفری پیچک سبز فردا

و چه زیبا و دل انگیز شبی..ای دلم را مهمان

ای تو مقصود نفسهای اهورایی صبح

ای تو مقصود غزل های بلند دل من

با خودت زمزمه کن

بهترین مثنوی عشق دو دلداده ی شب

و به گوش دل بی تاب زمان هجی کن

ای که می مانی و با من به زبان می گویی

که من و تو بودیم

که من و تو هستیم

و به پایان جهان می گوییم

معنی بودن و ماندن مائیم

من مدتی است ابر بهارم برای تو




باید ولم کنند ببارم برای تو




این روزها پر از هیجان تغزلم




چیزی بجز ترانه ندارم برای تو




جان من است و جان تو، امروز حاضرم




این را به پای آن بگذارم برای تو




از حدّ "دوست دارمت" اعداد عاجزند




اصلا نمی شود بشمارم برای تو




این شهر در کشاکش کوه و کویر و دشت




دریا نداشت دل بسپارم برای تو




من ماهی ام تو آب، تو ماهی من آفتاب




یار منی و مثل تو یارم برای تو




با آن صدای ناز برایم غزل بخوان




تا وقت مرگ حوصله دارم برای تو

سلام دوستای خوووووووبم

بچه ها وبلاگم چطور شده؟؟؟ قالب و کدها رو میگم...

البته پایین که میره هنوز بعضی کد ها خرابه...

اما در مجموع خوشگل شده یا نه؟؟؟

منتظر نظرهاتوووووووووونم...

شاد باشییییییین...

قلمت را بردار ...

بنویس از همه خوبیها


زندگی،عشق،امید


و هر آن چیز که بر روی زمین زیبا هست


گل مریم،گل رز


بنویس از دل یک عاشق بی تاب وصال


از تمنا بنویس ...


از دل کوچک یک غنچه که وقت است دگر باز شود


از غروبی بنویس


که چو یاقوت و شقایق سرخ است


بنویس از لبخند


از نگاهی بنویس


که پر از عشق


به هر جای جهان می نگرد


قلمت را بردار


روی کاغذ بنویس ...


زندگی با همه تلخی ها شیرین است...

دوستت دارم بیشتر از معنای واقعی کلمه دوست داشتن!

دوستت دارم چون تو ارزش دوست داشتن را داری!

دوستت دارم چون تو نیز مرا دوست می داری!


دوستت دارم همچو طلوع خورشید در سحر گاه عشق!

دوستت دارم همچو تکه ابرهای سفیدی که در اوج آسمان آبی در حال عبورند!

دوستت دارم چون تو رو میخواهم و تو نیز مرا میخواهی!

دوستت دارم از تمام وجودم ، با احساس پر از محبت و عشق!

دوستت دارم بیشتر از آنچه تصور می کنی!

دوستت دارم ، همچو رهایی پرنده از قفس و پرواز پر غرور او در اوج آسمان ها ،

همچو امواج دریا که آرام به کنار ساحل می آیند و آرام نیز به دریا

می روند، همچو غنچه ای که آرام آرام باز می شود و گل می شود ،

همچو اواخر زمستان که شکوفه های بهاری باز می شوند !

دوستت دارم همچو چشمه ای در دل کوه که آرام جاری می شود بر روی زمین و

تبدیل به آبشاری می شود که از دل کوه سرازیر می شود!

دوستت دارم همچو مهتابی که شبهای تیره و تار را با حضورش پر از روشنایی میکند!

دوستت دارم همچو باران ! بارانی که تن تشنه دنیا را جان میدهد و می شوید !

دوستت دارم چون چشمانت این حقیقت قلبم را باور دارد !



دوستت دارم ، چون تو آخرین امید زندگی منی ، و لیاقت این دوست داشتن را داری!

دوستت دارم تا حدی که قلبم و احساسم ظرفیت این ابراز

دوست داشتن را نسبت به تو داشته باشند!

دوستت دارم ، چون با باوری عمیق در قلب من نشستی

و مرا هدف و امید زندگی خود قرار دادی!

دوستت دارم چون از زندگی ودنیا گذشته ای تا با من بمانی !

دوستت دارم چون نگذاشتی حتی یک قطره اشک از چشمانم سرازیر شود!

دوستت دارم چون که یاری ام میکنی تا از این سیلاب زندگی به راحتی عبور کنم و

خودم را در دشت آرزوهایم همراه با تو ببینم!

دوستت دارم فراتر از باور یک رویا و فراتر از باور یک حقیقت!

دوستت دارم ، چون با اطمینان و اعتماد کلید قلب سرخ و پر از عشقت را به من دادی!

دوستت دارم چون که با احساس پر از صداقت قلم سردم را بر روی کاغذ زندگی

میکشم و این شعر و ترانه ها را برایت می سرایم!

مجنونم از مجنون عاقل تر ، و دیوانه ام از فرهاد عاشق تر!

نگاه به قلب کوچک و پر از درد من نکن که همین قلب

یک دنیا عشق و محبت در آن نهفته است!

نگاه به چشمهای آرام و خسته من نکن ، این چشم یک دنیا اشک در آن است!

نگاه به چهره پریشان من نکن ، این چهره عاشق چهره تو می باشد!

دوستت دارم چون که تو اولین و آخرین معشوق من می باشی!

دوستت دارم چون زمانی که دفتر عشق را می گشایی و میخوانی با خواندن نوشته

هایم اشک از چشمانت سرازیر می شود!

عشق فقط عشق خدایی...


عاشق می خواست به سفر برود. روزها و ماه ها و سال ها بود که چمدان می بست.

هی هفته ها را تا می کرد و توی چمدان می گذاشت.

هی ماه ها را مرتب می کرد و روی هم می چید

و هی سال ها را جمع می کرد و به چمدانش اضافه میکرد .

او هر روز توی جیب های چمدانش شنبه و یکشنبه می ریخت

و چه قرن هایی را که ته ته چمدانش جا داده بود.

و سال ها بود که خدا تماشایش می کرد و لبخند می زد و چیزی نمی گفت.

اما سرانجام روزی خدا به او گفت: عزیز عاشق، فکر نمی کنی سفرت دارد دیر می شود؟

چمدانت زیادی سنگین است. با این همه سال و قرن و این همه ماه و هفته چه می خواهی بکنی؟

عاشق گفت : خدایا! عشق، سفری دور و دراز است..

من به همه این ماه ها و هفته ها احتیاج دارم.

به همه این سال ها و قرن ها، زیرا هر قدر که عاشقی کنم، باز هم کم است.

خدا گفت : اما عاشقی، سبکی است.

عاشقی، سفر ثانیه است. نه درنگ قرن ها و سال ها.

بلند شو و برو و هیچ چیز با خودت نبر، جز همین ثانیه که من به تو می دهم.

عاشق گفت : چیزی با خود نمی برم، باشد.

نه قرنی و نه سالی و نه ماه و هفته ای را.

اما خدایا ! هر عاشقی به کسی محتاج است.

به کسی که همراهی اش کند.

به کسی که پا به پایش بیاید.

به کسی که اسمش معشوق است.

خدا گفت : نه ؛ نه کسی و نه چیزی.

"هیچ چیز" توشه توست و "هیچ کس" معشوق تو، در سفری که نامش عشق است.

و آنگاه خدا چمدان سنگین عاشق را از او گرفت و راهی اش کرد

عاشق راه افتاد و سبک بود و هیچ چیز نداشت. جز چند ثانیه که خدا به او داده بود.

عاشق راه افتاد و تنها بود و هیچ کس را نداشت. جز خدا که همیشه با او بود ...

تقدیم به دل های عاشق.

بیشتر از آنچه که تصور میکنی دوستت دارم و بیشتر از آنچه

باور داری عاشق تو هستم


بیشتر از هر عشقی بر تو عاشقم و بیشتر از هر دیوانه ای

مجنون تو هستم.


عزیز من محتاج تو هستم و بدون تو زندگی برایم مفهومی جز

تاریکی و سیاهی ندارد!


دوستت دارم چونکه میدانم تو نیز مرا دوست میداری ،

دوستت دارم چونکه مرا باور داری و مرا لایق آن قلب پر از

محبتت میدانی!


تنها آرزویم این است که سالم و سر افراز باشی

و جز این از خدای خویش هیچ آرزویی را ندارم


این قلب کوچک و شکسته و پر از عشق من تنها هدیه ای است

از طرف من به تو!


از تمام دنیا تنها همین قلب کوچک را دارم ، همین و بس!


تنها تو هستی که معنای واقعی عشق را

به من ابراز کردی و آموختی!


آموختی که عشق یعنی تا پایان زندگی ماندن

و تا پایان زندگی دوست داشتن!


هر جای دنیا که هستی بدان که در این دنیای بزرگ

کسی هست که عاشق و دیوانه تو می باشد !


عزیز دنیا خیلی بزرگ است ، این دنیا پر از عاشق و معشوق

است ، پر از لیلی و مجنون است،

اما همه عاشقان یک سو ، و تو نیز یک سوی دیگر!


دوستت دارم خیلی دوستت دارم ،

آنقدر دوستت دارم که دیگر هیچگونه

جای ابرازی برای آن نیست

اگر می دونستی چقدر دوستت دارم سکوت را فراموش می کردی
تمامی ذرات وجودت عشق را فریاد می کرد
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم چشمهایم را می شستی
و اشکهایم را با دستان عاشقت به باد می دادی
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم نگاهت را تا ابد بر من می دوختی
تا من بر سکوت نگاه تو
رازهای یک عشق زمینی را با خود به عرش خداوند ببرم
ای کاش می دانستی
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم هرگز قلبم را نمی شکستی
گر چه خانه ی شیطان شایسته ی ویرانی است
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم لحظه ای مرا نمی آزردی
که این غریبه ی تنها , جز نگاه معصومت پنجره ای
و جز عشقت بهانه ای برای زیستن ندارد
ای کاش می دانستی
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم همه چیز را فدایم می کردی
همه آن چیز ها که یک عمر بخاطرش رنج کشیده ای
و سال ها برایش گریسته ای
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
همه آن چیز ها که در بندت کشیده رها می کردی
غرورت را ...... قلبت را ...... حرفت را
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
دوستم می داشتی
همچون عشق که عاشقانش را دوست می دارد
کاش می دانستی که چقدر دوستت دارم
و مرا از این عذاب رها می کردی
ای کاش تمام اینها را می دانستی