اي که چشم روشنت را سايه هاي غم گرفته

قلب تو از رفتن من اين چنين ماتم گرفته


بعد من روزي پريشان مي روي تو پري من

تا بسازي از سکوتت قصه و افسانه ي من


ياد روزهاي آشنايي و جدايي

چشم تو غمگين تر از باران گريه ست


مي فشاني اشک حسرت در غم عهد شکسته

ديگر از گريه چه حاصل بين ما دريا نشسته