در ابعاد اين عصر خاموش
من از طعم تصنيف در متن اداراک يک کوچه تنهاترم.
بيا تا برايت بگويم چه اندازه تنهايي من بزرگ است
و تنهايي من شبيخون حجم ترا پيش بيني نمي کرد.
و خاصيت عشق اين است.
کسي نيست,
بيا زندگي را بدزديم , آن وقت
ميان دو ديدار قسمت کنيم.
بيا زودتر چيزها را ببينيم
ببين , عقربک هاي فواره در صفحه ي ساعت حوض
زمان را به گردي بدل مي کنند
بيا آب شو مثل يک واژه در سطر خاموشي ام
بيا ذوب کن در کف دست من جرم نوراني عشق را.
مرا گرم کن.